|
|
|
Stratocumulus, het bij ons meest voorkomende wolkengeslacht, is in het winterhalfjaar vaker te zien als in de zomer en nazomer. Meestal vormen de Stratocumuluswolken samen een grijze of witachtige wolkenlaag, waarin bijna altijd donkere en lichtere delen elkaar afwisselen.Die delen zien er dan weer uit als grote ballen of rollen, soms los van elkaar, dan weer met elkaar versmolten. Hoewel de elementen zelf niet vezelig van structuur zijn, zijn de Stratocumuluswolken wel dikwijls rafelig aan hun randen. Zelfs de kleine elementen hebben toch nog een doorsnede van méér dan 5 graden, dat is de schijnbare dikte van 3 vingers bij een gestrekte arm. Hij bestaat vrijwel altijd uit waterdruppeltjes. De wolkenelementen lijken op die van Altocumulus, maar omdat ze lager dan 2000 meter drijven, zijn ze schijnbaar groter. Hoge Stratocumulus en lage Altocumulus zijn in feite als wolk niet van elkaar te onderscheiden. Rond 2000 meter ligt een overgangsgebied.
Stratocumulus (donker grijs) Een openbrekend Stratocumulusdek. Hoogte: 500 - 2000 meter. Ontstaan: Als de verticale groei van stapelwolken wordt afgeremd, bv. door een temperatuurs inversie die het doorstijgen van de thermiekbellen verhindert, spreiden de toppen zich zijwaarts uit, waardoor de afzonderlijke stapelwolken een aaneengesloten laag, de Stratocumulus vormt. Op deze wijze kan een oorspronkelijk licht bewolkte hemel dichttrekken. Ook in de avond gaan Cumuluswolken in elkaar zakken door het wegvallen van de verwarming van het aardoppervlak. Ze gaan dan over in Stratocumulus. Stratocumulus kan ook zonder Nimbostratus, de regenwolk, ontstaan. Vaak hangt dit samen met mengingsprocessen in een stabiele 'grenslaag' - de luchtlaag vanaf het aardoppervlak tot 1500 à 2000 meter hoogte - gekoppeld met een sterke horizontale wind. Stratocumulus is het minst sterk ontwikkeld in de middag. Door verwarming van het aaroppervlak ontstaan dan omhooggerichte luchtbewegingen die de ondergrens optillen en deels doen oplossen. Betekenis voor het weer: * Stratocumulus duidt vooral op het voorjaar en de voorzomer bij noordwestenwind op stabiel hogedrukweer, dat helaas vaak dagenlang somber kan blijven, zonder al te grote neerslagneiging. * Breekt een Stratocumulusdek onregelmatig open, zoals een veld los van elkaar drijvende ijsschollen, dan volgt een weersverbetering. |
